Sejm RP ustanowił Święto Chrztu Polski ustawą z 22 lutego 2019 r. W założeniu święto ma na celu „upamiętnienie chrztu Polski dokonanego 14 kwietnia 966 r., zważywszy na doniosłość decyzji Mieszka I, cywilizacyjną wagę tego wydarzenia, kluczowe znaczenie dla rozwoju naszej Ojczyzny, a jednocześnie znikomą obecność tego historycznego faktu w społecznej świadomości”.

Chrzest księcia Mieszka I to przełomowe wydarzenie w dziejach państwa i narodu polskiego, uznawane za symboliczny początek polskiej państwowości. Chrzest miał także fundamentalne znaczenie polityczne, kulturowe i tożsamościowe – wprowadził rodzące się wówczas państwo polskie w krąg cywilizacyjny Europy Zachodniej. Za symboliczną datę Chrztu Polski uznaje się Wielką Sobotę, 14 kwietnia 966 r. 

Książę Mieszko I został ochrzczony prawdopodobnie w Wielką Sobotę, 14 kwietnia 966 r., zgodnie z ówczesnym zwyczajem w nocy oczekiwania na Zmartwychwstanie Pańskie. Znaleziska archeologiczne sugerują, że chrzest mógł się odbyć na Wyspie Ostrów Lednicki, blisko grodu gnieźnieńskiego. Przypuszcza się, że wraz z księciem został ochrzczony także jego dwór.

Mieszko zdecydował się na przyjęcie chrztu w obrządku łacińskim, za pośrednictwem Czechów. Wejście do chrześcijaństwa zachodniego zostało poprzedzone małżeństwem z księżniczką Dobrawą w roku 965. Z Czech przybyli także pierwsi misjonarze.

Warto podkreślić, że relacje i źródła historyczne dotyczące Chrztu Polski są niezwykle skromne, dlatego wiele kwestii w tym zakresie to hipotezy historyków.