Ryszard Kaczorowski - Honorowy Obywatel Miasta Łuków

Urodzony 26 listopada 1919 r. w Białymstoku, Był ostatnim Prezydentem RP na Uchodźstwie od śmierci swego poprzednika Kazimierza Sabbata, zmarłego nagle 19 lipca 1989 w Londynie, do 22 grudnia 1990, gdy przekazał insygnia władzy prezydenckiej Lechowi Wałęsie w dniu jego zaprzysiężenia na Prezydenta III RP. Równolegle z Ryszardem Kaczorowskim funkcję Prezydenta RP (w kraju) pełnił generał Wojciech Jaruzelski.

Pochodził z rodziny szlacheckiej pieczętującej się herbem Jelita. Przed wojną instruktor harcerski w Białymstoku. Po zajęciu miasta przez Armię Radziecką tworzył Szare Szeregi, gdzie pełnił funkcję komendanta okręgu białostockiego. Aresztowany w 1940 przez NKWD, skazany na karę śmierci, zamienioną na dziesięć lat łagrów. Wywieziony na Kołymę, odzyskał wolność po podpisaniu układu Sikorski-Majski. Wstąpił do Armii Polskiej w ZSRR formowanej przez generała Andersa. Przeszedł szlak bojowy 2 Korpusu, walcząc m.in. pod Monte Cassino.

Po wojnie pozostał na emigracji w Wielkiej Brytanii, gdzie ukończył Szkołę Handlu Zagranicznego. Ryszard Kaczorowski aktywnie działał w ZHP na emigracji. Był naczelnikiem Harcerzy w latach 1955-1967, a następnie przewodniczącym Związku Harcerstwa Polskiego na uchodźstwie w latach 1967-1988. Pełnił też funkcję komendanta reprezentacji polskiej na Międzynarodowym Jubileuszowym Jamboree 1957, oraz komendanta Światowego Zlotu Harcerstwa na Monte Cassino w 1969 i w Belgii w 1982. Działał na forum Rady Narodowej (parlament emigracyjny).

W 1986 w rządzie na emigracji został ministrem do spraw krajowych, w 1989, po nagłej śmierci Kazimierza Sabbata, objął stanowisko prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej na uchodźstwie. Prezydent Kaczorowski powierzył dalsze pełnienie urzędu premiera polskiego rządu emigracyjnego Edwardowi Szczepanikowi, sprawującemu tę funkcję od 1986 r. Kaczorowski zanim został prezydentem, w rządzie Szczepanika zasiadał jako minister do spraw krajowych, a w styczniu 1988 r. prezydent Sabbat zgodnie z artykułami 13 i 24 Konstytucji RP z 23 kwietnia 1935 r. wyznaczył go na "następcę prezydenta na wypadek opróżnienia się urzędu przed zawarciem pokoju". W 1990 przekazał, w asyście Wincentego Broniwój-Orlińskiego, insygnia prezydenckie II Rzeczypospolitej, wśród nich insygnia Orderu Orła Białego Lechowi Wałęsie. Ryszardowi Kaczorowskiemu, zgodnie z uchwalonym w roku 1996 prawem o byłych prezydentach RP, przysługiwała dożywotnio pensja, pieniądze na prowadzenie biura (mieści się w dawnej siedzibie Rządu na Uchodźstwie w Londynie) oraz ochrona osobista BORu na terenie Polski.

Ryszard Kaczorowski często był obecny w kraju, gdzie uczestniczył i patronował wielu wydarzeniom. Ryszard Kaczorowski był m.in.

  • Sekretarzem Honorowym Funduszu Pomocy Krajowej
  • Przewodniczącym Rady Dziedzictwa Archiwalnego w Warszawie
  • Członkiem m.in. Głównej Kwatery Harcerzy w Londynie
  • Członek Rady Programowej Towarzystwa Naukowego im. Stanisława ze Skarbimierza
  • Patronem Fundacji Ochrony Zabytków Militarnych w Londynie
  • Honorowym obywatelem Legnicy
  • Honorowym obywatelem Pabianic
  • Honorowym Prezydentem Wyższej Szkoły Menedżerskiej w Legnicy

Wśród wielu innych wyróżnień należy nadmienić, że został mu też nadany tytuł szlachecki przez królową Elżbietę II. Radni Rady Miejskiej w Łukowie Uchwałą Nr VIII/69/99 z dnia 28 maja 1999 roku w uznaniu zasług Pana Prezydenta dla pomyślności ojczyzny nadali Panu Ryszardowi Kaczorowskiemu ostatniemu Prezydentowi Rzeczypospolitej Polskiej na uchodźstwie tytuł „Honorowego Obywatela Miasta Łukowa”.

Zginął 10 kwietnia 2010 roku w katastrofie samolotu prezydenckiego pod Smoleńskiem, udając się na obchody 70 rocznicy zbrodni katyńskiej. Po sprowadzeniu do Polski, trumna z jego ciałem została wystawiona na widok publiczny w Belwederze a potem spoczął w Panteonie Wielkich Polaków w Świątyni Opatrzności Bożej w Warszawie. W dniu 3 listopada 2012 r. odbył się ponowny pogrzeb śp. Prezydenta, spowodowany wcześniejszą ekshumacją.